دیوونه‌ی این مفسرهایی هستم که از ترکیب "روی کاغذ" استفاده می‌کنند، خصوصا اگر بعدش بگند: البته فوتبال نود دقیقه‌ است

تیزبازی طراح تست، این که جواب چهارتا تست پشت سر هم یه گزینه بشه

با این که سن و سالی ازش گذشته بود، اما هر وقت یکی کولر رو میزد و پمپش رو نمیزد، باز بهش تذکر میداد که کولر الان میسوزه

کاملا مشخص بود که طرف از اون آدم‌هاییه که بعد از نوشتن دو تا مطلب برمی‌گرده و میگه:

خدایا، یعنی واقعا میشه دنیا یه روز بدون من بگذره؟

"-برنامه‌ات برای آینده چیه؟

- برم خارج و برگردم به کشورم خدمت کنم"

خودش هم می‌دونست که داره چرت محض میگه.

- بازی چند‌چنده؟

"- جفت یک به نفع داور!!"

یعنی تیزبازی و بانمک بودن و تسلط رو با این جمله یک‌جا جمع کرده.

بر قوم خویش از دو چیز بیمناکم:

فاز در پیتی و بچه باحال بازی

اصولا حالم از اتاقی که توش "میز توالت" باشه به هم می‌خوره

چند سالی بود وقتی نزدیک جام‌جهانی و مسابقات بین‌المللی می‌شد، بازار بحث درباره‌ی تلفظ صحیح اسم "حسن ساس" بالا می‌گرفت

"زمان ما اینجوری نبود که تو خونه ی هر کس یه کامپیوتر باشه، کامپیوترهای زمان ما اندازه ی کل این ساختمون بودن و..."

بعد هر کس که این سایز کامپیوترها رو بزرگتر می گفت یعنی خیلی خفن تر بود.